درمان خانگی برای احتباس ادرار

احتباس ادراری وضعیتی است که تخلیه کامل مثانه انجام نمی شود. افراد مبتلا به احتباس ادرار ممکن است که نیاز به دفع مکرر ادرار داشته باشند، بلافاصله پس از استفاده از حمام میل به ادرار کردن مجدد داشته باشند یا بی اختیاری را تجربه کنند. گاهی اوقات یک مشکل مزمن، مانند مشکل کف لگن یا پروستات، باعث احتباس ادرار می شود. مسائل حاد مانند عفونت نیز ممکن است باعث احتباس ادرار در افراد شوند. بسیاری از شرایط مختلف و عوامل دیگر می توانند باعث احتباس ادرار شوند، از جمله:

انسداد در دستگاه ادراری، مانند انسدادهای ناشی از سنگ‌های مثانه و تورم مجرای ادرار به دلیل عفونت یا آسیب عصبی که در توانایی مغز برای برقراری ارتباط با سیستم ادراری اختلال ایجاد می ‌کنند. این وضعیت می‌ تواند به دنبال آسیب نخاعی مشکلات پروستات رخ دهد، مانند هیپرپلازی خوش خیم پروستات، پروستاتیت، یا داروهای سرطان پروستات که بر سیستم عصبی تاثیر می گذارند. یبوست شدید نیز مجرای ادرار و مثانه را تحت فشار قرار می دهد که ممکن است به طور موقت بر اعصاب تاثیر بگذارد و باعث سیستوسل احتباس ادرار شود که باعث می شود مثانه تا حدی به داخل واژن بیفتد و فشار وارد کند. مشکلات کف لگن مثانه که بر قدرت عضلانی یا عملکرد عصبی تأثیر می‌گذارد، از جمله آسیب ‌های پس از زایمان یا سایر آسیب‌ های فیزیکی به شمار می روند. علائم افرادی که مبتلا به احتباس ادرار هستند این است که برای تخلیه مثانه خود تلاش می کنند.

انواع احتباس ادرار

دو نوع احتباس ادرار وجود دارد: یکی مزمن و دیگری احتباس حاد.

• احتباس مزمن ادرار

این شکل از بیماری به تدریج در طی ماه ها یا سال ها ایجاد می شود و برای مدت طولانی ادامه می یابد. علائم احتباس مزمن ادرار عبارتند از:
مشکل در ادرار کردن که ممکن است دائمی یا پراکنده باشد، نیاز به ادرار کردن مجدد در مدت کوتاهی پس از استفاده از حمام، نیاز به زور زدن برای ادرار کردن، جریان ضعیف ادرار یا جریان ادراری که متوقف می شود و شروع به احساس ادرار نمی کند و در نتیجه تخلیه نمی شود. ادرار مکرر مثانه در یک دوره کوتاه ادرار بیش از هشت بار در روز بی اختیاری منبع قابل اعتماد، به خصوص اگر فردی به دنبال درمان احتباس ادرار نباشد.

• احتباس حاد ادرار

احتباس حاد ادرار یک اورژانس پزشکی است که ممکن است به دلیل انسداد کامل مجرای ادرار یا قسمت دیگری از سیستم ادراری رخ دهد. علائم احتباس حاد ادرار عبارتند از:
ناتوانی کامل در ادرار کردن و نیاز شدید به ادرار کردن یا احساس تورم کامل مثانه یا درد در معده. برخی از افراد مبتلا به احتباس حاد ادرار علائم عفونت مانند تب و لرز را نیز دارا هستند. با این حال، حتی بدون این علائم، مهم است که به دنبال درمان فوری باشید.
برخی از افراد تا زمانی که دچار بی اختیاری نشوند هیچ علامتی از احتباس ادرار را در خود مشاهده نمی کنند. بنابراین افرادی که بی اختیاری غیرقابل توضیحی دارند باید به پزشک متخصص مراجعه کنند.
تشخیص درمان احتباس ادرار با تشخیص علت شروع می شود. نمونه ادرار گاهی عفونت را نشان می دهد، اما معمولاً پزشک باید چندین آزمایش را برای تشخیص علت انجام دهد.

عوامل خطر ابتلا به احتباس ادرار

اگرچه هرکسی ممکن است دچار احتباس ادرار شود، اما با افزایش سن، احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد. همچنین مردان بیشتر از زنان به دلیل مشکلات پروستات و انسداد جزئی مجرای ادرار در معرض احتباس ادرار هستند.

برخی از عوامل خطر دیگر عبارتند از: عفونت های دستگاه ادراری با استفاده از داروهای خاص، مانند آنتی کولینرژیک ها، آنتی هیستامین ها، و برخی داروهای ضد احتقان هنگام زایمان، به ویژه زمانی که زایمان باعث تروما شود یا آسیب به ماهیچه های ضعیف مثانه به دلیل سن، عدم فعالیت یا آسیب دیدگی عصب.

خلاصه احتباس ادرار می تواند دردناک و ناخوشایند باشد. هنگامی که به طور ناگهانی ظاهر می شود و فرد قادر به ادرار کردن نیست، می تواند آزاردهنده و بسیار ترسناک باشد.

علائم پروستاتیت یک بیماری شایع است و حدود 50 درصد از مردان احتمالاً در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند. از طرف دیگر، پروستاتیت حاد بسیار نادر است. با وجود این، معمولاً به دلیل ویژگی های متمایز تشخیص آن آسان است.

برخی از شایع ترین علائم پروستاتیت حاد شبیه علائم عفونت ادراری است.

درمان های خانگی برای پروستاتیت حاد

دوش گرفتن یا حمام آب گرم، اجتناب از فعالیت هایی که به پروستات فشار می آورند، مانند دوچرخه سواری کردن یا نشستن روی کوسن، اجتناب از مصرف الکل یا اجتناب از مصرف غذاهای تند و نوشیدن مایعات بدون کافئین زیاد.

در حالی که نتایج از نظر علمی تایید نشده است، برخی از مردان ممکن است بخواهند درمان های جایگزین را امتحان کنند.

برخی از درمان های جایگزین که ممکن است علائم را کاهش دهند عبارتند از:

• گیاهان طب سوزنی و مکمل های بیوفیدبک
• تغییرات مختلفی در شیوه زندگی وجود دارد که ممکن است خطر ابتلا به پروستاتیت مزمن یا عود کننده را کاهش دهد. این مورد می تواند شامل: کاهش استرس با استفاده از محافظت در حین فعالیت جنسی انزال حداقل یک بار در هفته اجتناب از غذاهای فرآوری شده خوردن یک رژیم غذایی سالم محافظت در برابر آسیب های لگنی و حفظ وزن سالم.

سایر عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

پروستاتیت حاد ممکن است باعث انسداد مجرای ادرار شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، فرد درد و ناراحتی در مثانه را تجربه می کند. در صورت عدم درمان، مسدود شدن مثانه می تواند منجر به آسیب دائمی کلیه شود.

التهاب اپیدیدیم، لوله پیچ خورده در پشت بیضه باکتریمی، عفونت باکتریایی خون، آبسه پروستات، یک پاکت پر از چرک در منی پروستات، ناهنجاری های منی و ناباروری.

چشم انداز بیشتر موارد پروستاتیت حاد با درمان آنتی بیوتیکی برطرف می شود. برخی از موارد شدید عفونت ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.

این احتمال وجود دارد که پروستاتیت حاد مزمن شود. علائم پروستاتیت مزمن ممکن است با تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی کاهش یابد.