آیا تعریق بیش از حد صورت طبیعی است؟

عرق کردن یک فرآیند سالم و طبیعی است که به خنک شدن بدن و جلوگیری از گرمازدگی کمک می کند. با این حال، برخی از افراد ممکن است تعریق بیش از حد در صورت و سر را تجربه کنند که می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد. هیپرهیدروزیس یکی از این بیماری هاست. برای افراد مبتلا به هایپرهیدروزیس، تعریق می تواند بیش از حد باشد. هیپرهیدروزیس جمجمه ای زمانی رخ می دهد که هایپرهیدروزیس صورت یا سر را تحت تاثیر قرار دهد.

هایپرهیدروزیس چیست؟

هدف از تعریق خنک کردن بدن است. در هیپرهیدروزیس، حتی زمانی که نیازی به خنک کردن بدن نباشد، تعریق رخ می دهد. هنگامی که هایپرهیدروزیس سر، پوست سر و صورت را تحت تاثیر قرار می دهد، هیپرهیدروزیس جمجمه و صورت نامیده می شود. همچنین ممکن است بر موارد زیر تأثیر بگذارد:

• کف دست ها
• کف پا
• قفسه سینه
•  کشاله ران
• زیر بغل

تعریف دقیقی از تعریق بیش از حد وجود ندارد. گفته می شود، افراد مبتلا به هایپرهیدروزیس جمجمه_صورتی معمولاً در صورت، سر یا پوست سر عرق می کنند که:
بدون دلیل ظاهری رخ می دهد، مانند گرما، ورزش، یا اضطراب باعث چکه کردن یا بویی متفاوت از عرق معمول زیر بغل می شود، ممکن است تنها یک یا دو ناحیه بدن را تحت تاثیر قرار دهد، در حالی که خنک ماندن بقیه قسمت های بدن باعث خجالت فرد می شود و بنابراین از آن اجتناب کنید. تماس فیزیکی یا بودن در کنار دیگران در فعالیت‌ های روزمره مانند کار کردن، ورزش کردن یا رانندگی اختلال ایجاد می‌کند که باعث می‌ شود شخصی مجبور شود لباس‌ های خود را عوض کند یا بیش از حد معمول حمام کند، ممکن است عزت نفس را کاهش دهد و باعث شود فردی بیش از حد خودآگاه شود و ممکن است در امور شخصی اختلال ایجاد کند. هیپرهیدروزیس می تواند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهد و در هر سنی رخ دهد، اما افراد مبتلا به هیپرهیدروزیس اولیه معمولا علائم را در دوران کودکی یا پس از رسیدن به بلوغ تجربه می کنند.

علائم هیپرهیدروز اولیه ممکن است با افزایش سن بهبود یابد. وقتی دمای بدن شخصی افزایش می‌ یابد، مغز سیگنال‌ هایی را برای شروع تعریق ارسال می‌کند تا به آزاد شدن گرمای داخلی و خنک کردن بدن کمک کند. عرق کردن همچنین ممکن است در پاسخ به احساساتی مانند خجالت یا اضطراب رخ دهد. به نظر می رسد هایپرهیدروزیس به جای غدد آپوکرین و تولید کننده روغن، بر غدد عرق اکرین یا غدد عرق تولید کننده آب تأثیر می گذارد. ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که مغز سیگنال هایی را برای خنک کردن بدن در مواقعی که لازم نیست ارسال می کند. عوامل ژنتیکی ممکن است در هیپرهیدروزیس اولیه نقش داشته باشند. حدود 33 درصد از افراد مبتلا به هایپرهیدروزیس در بین اعضای خانواده خود یک نفر را با همین وضعیت دارند.

در برخی موارد، هیچ دلیل آشکاری برای هیپرهیدروزیس ثانویه وجود ندارد. با این حال، هیپرهیدروزیس ثانویه ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

• عفونت
•  دیابت
• یائسگی یا بعد از بارداری
•  پرکاری غده تیروئید (پرکاری تیروئید)
•  قند خون پایین (هیپرگلیسمی)
•  چاقی
• تومور های نقرس
• فلوکستین و سایر
•  دارو های ضد افسردگی مشابه پروپرانولول، پیلوکارپین و بتانکول
•  استفاده از دارو یا الکل
•  بیماری پارکینسون
• آسیب و ضربه به سر
•  مصرف مواد مخدر یا الکل، یا ترک مواد مخدر یا الکل
• یخ زدگی
•  اختلالات سلول های خونی یا مغز استخوان، مانند لنفوم هوچکین
•  برخی از شرایط نادر ارثی
•  تحریک یا بیماری هایی که بر اعصاب سمپاتیک تأثیر می گذارد.

تشخیص بیماری

برای تشخیص هایپرهیدروزیس، پزشک از فرد در مورد علائمش سوال می کند و نواحی آسیب دیده را بررسی می کند. همچنین ممکن است آزمایش تعریق انجام دهند که شامل پوشاندن نواحی آسیب دیده پوست با پودری است که وقتی خیس می شود بنفش می شود.
سپس پزشک ممکن است یک سری آزمایش خون و ادرار و آزمایشات تصویربرداری بالقوه را برای بررسی علل دیگر تعریق بیش از حد انجام دهد. آنها همچنین داروها و مکمل هایی را که فردی مصرف می کند بررسی می کنند تا تعیین کنند که آیا ممکن است باعث تعریق بیش از حد شده باشند یا خیر.

محرک ها

طیف وسیعی ازعوامل ممکن است باعث علائم هیپرهیدروزیس شوند. این عوامل معمولاً آن هایی هستند که دمای بدن یا خطر تعریق را افزایش می دهند.
محرک های رایج عبارتند از: الکل در هوای گرم، غذاهای تند، اضطراب پوشیدن لباس های تنگ، ضخیم یا محدود کننده ورزش
سس های تند یا چاشنی های تند کاری و زیره کافئین مونوسدیم گلوتامات (MSG)

چگونه تعریق را متوقف کنیم؟

چند درمان خانگی وجود دارد که ممکن است به کاهش علائم هیپرهیدروزیس کمک کند یا آنها را قابل کنترل تر کند. نکات رایج عبارتند از:
• اجتناب از هوا و مکان های گرم
• پوشیدن لباس های گشاد، نازک یا سبک
• پوشیدن رنگ های روشن تر، مانند سفید، به جای لباس های تیره تر که عرق کردن را راحت تر نشان می دهد.
• استفاده از ضد تعریق به جای دئودورانت
• پوشیدن لباس های ساخته شده از الیاف طبیعی به جای الیاف مصنوعی
• استفاده از حوله یا پارچه ساخته شده از مواد جاذب رطوبت برای خشک کردن سریع صورت یا سر
• پوشیدن عرق گیر
• همراه داشتن پنکه شخصی و یا پنکه ی کوچک شارژی برای خنک کردن صورت و سر
• درمان اضطراب با استفاده از تکنیک های کاهش استرس یا درمان شناختی رفتاری (CBT)
• استفاده از پودر صورت بدون عطر
• هیدراته ماندن ( یعنی رساندن آب کافی به سلول‌های بدن )
• بالا نگه داشتن موها، دور از صورت و گردن

اگر درمان‌ های خانگی علائم را کاهش نداد یا آنها را قابل کنترل نکرد، ممکن است از درمان‌ های دیگری استفاده شود، از جمله:

• گلیکوپیرولات موضعی
• تزریق بوتاکس (سم بوتولینوم) ( اثرات معمولاً 2 تا 6 ماه طول می کشد )
• دستمال مرطوب پارچه ای با پوشش گلیکوپیرونیوم توزیلات
• داروهای ضد تعریق قوی، مانند آن هایی که حاوی کلرید آلومینیوم هستند، که غدد عرق را مسدود می کند.
• بتا بلوکرها و بنزودیازپین ها که علائم فیزیکی اضطراب و خجالت را مسدود می کنند.
• آنتی کولینرژیک ها و داروهای ضد موسکارینی که استیل کولین را مسدود می کنند، یک ماده شیمیایی در سیستم عصبی که به فعال شدن غدد عرق کمک می کند.
• یونتوفورزیس، روشی که در آن پزشکان ناحیه آسیب دیده را با عبور دادن جریان الکتریکی ضعیف از آب یا یک پد مرطوب درمان می کنند ( برای استفاده روی صورت معمول نیست )

آیا عمل جراحی لازم است؟

در موارد نادر یا شدید که علائم به هیچ درمان دیگری پاسخ نمی‌ دهند، ممکن است نیاز به جراحی باشد. روش های بالقوه جراحی عبارتند از:

برداشتن یا تخریب غدد عرق

سمپاتکتومی آندوسکوپی قفسه سینه که این روش رایج ترین درمان جراحی برای هیپرهیدروزیس است. این شامل بریدن اعصاب مسئول تحریک تعریق در ناحیه نهفته از طریق برش های بسیار کوچک است.