انواع پروتئین و عملکردهای آن

پروتئین ها درشت مغذی هایی هستند که باعث رشد و نگهداری بافت های بدن می شوند و عملکردهای اساسی و بیشترین کار را در بدن به عهده دارند. آمینو اسیدها ساختار اصلی پروتئین هستند و به دو دسته ضروری یا غیر ضروری طبقه بندی می شوند. اسیدهای آمینه ضروری از غذاهای غنی از پروتئین مانند گوشت، حبوبات و مرغ و ماهی بدست می آیند، در حالی که اسیدهای آمینه غیر ضروری به طور طبیعی در بدن شما تولید می شوند. طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، شما باید 10 تا 25 درصد کالری مورد نیاز روزانه خود را از پروتئین ها دریافت کنید.

پروتئین ها از چه چیزی ساخته شده اند؟

بیست نوع از این واحدهای سازنده اسید آمینه وجود دارد که در گیاهان و حیوانات یافت می شود. یک پروتئین معمولی از 300 واحد اسید آمینه و حتی بیشتر تشکیل شده است و تعداد و توالی اسیدهای آمینه برای هر پروتئین متفاوت است. به جای حروف الفبا، “حروف” اسید آمینه را می توان به میلیون ها روش مختلف برای ایجاد “کلمات” و یک “زبان” پروتئینی کامل مرتب کرد. بسته به تعداد و توالی اسیدهای آمینه، پروتئین حاصل به شکل خاصی تا می شود. این شکل بسیار مهم است زیرا عملکرد پروتئین ( به عنوان مثال ماهیچه یا آنزیم ) را تعیین می کند. هر گونه، از جمله انسان، پروتئین های مشخصه خود را دارد. اسیدهای آمینه به دو دسته ضروری یا غیرضروری طبقه بندی می شوند. همان طور که از نام آن پیداست، اسیدهای آمینه ضروری توسط بدن تولید نمی شوند و بنابراین باید از رژیم غذایی ما تأمین شوند. در حالی که آمینو اسیدهای غیر ضروری می توانند توسط بدن تولید شوند و بنابراین نیازی به تهیه آنها از رژیم غذایی نیست.

انواع پروتئین ها و عملکرد آنها

بزرگترین دسته پروتئین ها، پروتئین های ساختاری هستند و به عنوان اجزای ضروری برای ساخت بدن ما عمل می کنند. در زیر به 8 نوع پروتئین و عملکرد آنها می پردازیم. اینها شامل پروتئین های گیرنده، پروتئین های انقباضی، آنزیم ها، پروتئین های هورمونی، پروتئین های ساختاری، پروتئین های ذخیره ساز و پروتئین های حمل و نقل هستند.

1 ) پروتئین هورمونی

هورمون ها مواد شیمیایی مبتنی بر پروتئین هستند که توسط سلول های غدد درون ریز ترشح می شوند. هورمون ها معمولاً از طریق خون منتقل می شوند و به عنوان پیام رسان های شیمیایی عمل می کنند که سیگنال ها را از یک سلول به سلول دیگر منتقل می کنند و به هماهنگ کردن عملکردهای خاص بدن کمک می کنند. هر هورمون روی سلول های خاصی در بدن که به عنوان سلول های هدف شناخته می شوند، تأثیر می گذارد. این سلول‌ ها گیرنده‌ های خاصی دارند که هورمون برای انتقال سیگنال‌ ها به آنها متصل می‌ شود. نمونه ای از پروتئین های هورمونی انسولین است که توسط پانکراس ترشح می شود تا سطح قند خون را در بدن شما تنظیم کند و سوماتوتروپین یک هورمون رشد است که تولید پروتئین در سلول های ماهیچه ای را تحریک می کند.

2 ) پروتئین آنزیمی

پروتئین های آنزیمی به فرآیندهای متابولیک و واکنش های بیو شیمیایی را در سلول های شما آسان کرده و سرعت می بخشند، از جمله عملکرد کبد، هضم معده، لخته شدن خون و تبدیل گلیکوژن به گلوکز. برای مثال آنزیم های گوارشی که غذا را به اشکال ساده تری تجزیه می کند که بدن شما به راحتی می تواند آن را جذب کند و کمبود این آنزیم باعث سوء هاضمه می شود.

3) پروتئین ساختاری

پروتئین های ساختاری که به عنوان پروتئین های فیبری و رشته ای نیز شناخته می شوند، اجزای ضروری بدن شما هستند. آنها شامل کلاژن، کراتین و الاستین هستند. کلاژن چارچوب پیوندی و حمایتی عضلات، استخوان ها، تاندون ها، پوست و غضروف شما را تشکیل می دهد. کراتین جزء ساختاری اصلی مو، ناخن، دندان و پوست است.

4) پروتئین دفاعی

آنتی بادی ها یا ایمونوگلوبولین ها، پروتئین های تخصصی که بخش اصلی سیستم ایمنی بدن شما هستند و از بیماری ها جلوگیری می کنند. آنتی بادی ها در گلبول های سفید تشکیل می شوند و به باکتری ها، ویروس ها و سایر میکروارگانیسم های مضر حمله می کنند و آنها را غیرفعال می کنند. در واقع آنتی بادی ها برای مقابله با آنتی ژن ها آن ها را بی حرکت می کنند تا توسط گلبول های سفید خون از بین بروند.

5) پروتئین ذخیره ساز

پروتئین های ذخیره ای اسیدهای آمینه و یون های معدنی مانند پتاسیم را در بدن شما ذخیره می کنند. برای مثال: آهن، یونی است که برای تشکیل هموگلوبین، جزء ساختاری اصلی گلبول‌ های قرمز، لازم است را در هموگلوبین ذخیره می کند تا برای زمان استفاده آماده شود. فریتین – یک پروتئین ذخیره‌ سازی – تنظیم می‌ کند و از اثرات نامطلوب آهن اضافی در بدن شما محافظت می‌ کند و آن را کنترل می کند. اوالبومین و کازئین پروتئین های ذخیره ای هستند که به ترتیب در شیر مادر و سفیده تخم مرغ یافت می شوند و نقش بسیار مهمی در رشد جنین دارند.

6) پروتئین حمل و نقل

پروتئین های حمل و نقل مواد حیاتی ارزشمند را به سلول ها حمل می کنند. برای مثال، هموگلوبین، اکسیژن را از ریه ها به بافت های بدن می رساند. آلبومین سرم چربی ها را در جریان خون شما حمل می کند، در حالی که میوگلوبین اکسیژن را از هموگلوبین جذب می کند و سپس آن را وارد عضلات می کند. کالبیندین یکی دیگر از پروتئین های انتقال دهنده است که جذب کلسیم از دیواره های روده را تسهیل و سرعت می بخشد.

7) پروتئین گیرنده

پروتئین های گیرنده که در قسمت بیرونی سلول ها قرار دارند و وظیفه آنها کنترل مواد ورودی و خروجی سلول ها است. این مواد شامل آب و مواد مغذی است. بعضی از این گیرنده ها نقش فعال کردن آنزیم ها را دارند و بعضی از آنها غدد درون ریز را تحریک می کنند تا اپی نفرین و انسولین ترشح کنند تا سطح قند خون را تنظیم و کنترل کنند.

8) پروتئین انقباضی

پروتئین های انقباضی که به عنوان پروتئین های حرکتی نیز شناخته می شوند و قدرت و سرعت انقباضات قلب و عضلات و حرکت آنها را تنظیم می کنند. این پروتئین ها اکتین و میوزین هستند. پروتئین های انقباضی در صورت ایجاد انقباضات شدید می توانند باعث عوارض قلبی شوند.